گلبرگ

من اون گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم  

به پیش هر کس و نا کس پی مرهم نمی گردم

زمین خاکیم اما غرورم کم نمی گردد     
.

من اون دردم که هر جایی پی مرحم نمی گرده 

چه غم دارم اگر دنیا به کام من نمی چرخه  

من اون عشقم که با هرکس سر سفره نمی شینه 

من اون شوقم که اشکامو به جز محرم نمی بینه 

اگه من ساقه ی خشکم به دریا دل نمی بندم 

اگه بارون پربارم به صحرا دل نمی بندم 

بلاگردان آن قلبم که با زخم دو صد خنجر 

سرم در زیر بار آسمان هم خم نمی گردد.