گل گندم

دشتها آلوده ست ،  درلجنزار گل لاله نخواهد رویید، در هوای عفن آوازپرستو به چه کارت آید؟

فرشته از خدا پرسید:
چرا به باران فرمان بارش نمیدهید, دستان مردمان برای باریدن باران به سویت بلند شده؟

خدا به گوشه ای از زمین اشاره کرد کودکی در کنار مادر و برادر بیمارش مشغول بازی بود در خانه ای که سقف نداشت!

خداوند فرمود من به دعای آن کودک بارش باران و سرما را در زمستان امسال متوقف کرده ام..

تا آن دست ها سقفی برای خانه کودک نسازند باران, اجازه باریدن نخواهد داشت

آری به راستی شاید گرمای زمستان امسال به خاطر دعای کودکی با خانه ای بی سقف باشد..

اندیشه کن ای انسان

((سبحان الله یا فارِجَ الهَمّ و یا کاشفَ الغَم فرِّجْ هَمّی و یَسِّرْ
امری و ارحَمْ ضعفی و قِلةَ حیلتی و ارزُقنی من حیث لا اَحتَسِبُ یاربّ
العامین))
ترجمه:
منزه است خداوندی که بر طرف کننده غم ها است. غم و مشکل من را برطرف کن،
بر ضعف و کمی چاره ام رحم کن و مرا از جایی که گمان نمی کنم روزی ده ای
پروردگار جهانیان.

حضرت محمد (ص) فرمودند : هرکس مردم را از این دعا با خبر کند در گرفتاریش

گشایش پیدا می کند.

براي سلامتي وظهورهرچه زودتر

حضرت مهدي(عج) يه صلوات ...

ز خاک من اگر گندم برآید
از آن گر نان پزی مستی فزاید

خمیر و نانوا دیوانه گردد
تنورش بیت مستانه سراید

اگر بر گور من آیی زیارت
تو را خرپشته ام رقصان نماید

میا بی دف به گور من ای برادر
که در بزم خدا غمگین نشاید

زنخ بربسته و در گور خفته
دهان افیون و نقل یار خاید

بدری زان کفن بر سینه بندی
خراباتی ز جانت درگشاید

ز هر سو بانگ جنگ و چنگ مستان
ز هر کاری به لابد کار زاید

مرا حق از می عشق آفریده است
همان عشقم اگر مرگم بساید

منم مستی و اصل من می عشق
بگو از می به جز مستی چه آید

به برج روح شمس الدین تبریز
بپرد روح من یک دم نپاید

دلم گرم خداوندیست که با دستان من گندم برای یا کریم خانه می ریزد

چه مهربان خدای عاشقی دارم که می خواند مرا با آنکه می داند گنه کارم

دلم گرم است و می دانم بدون عشق او تنهای تنهایم

برایت من خدا را آرزو دارم.